MAPA
Zobacz zabytki
Chrystus Cierpiący
Drewniane zabytki znajdujemy również w kościołach murowanych, są to wówczas elementy wyposażenia. W kościele pw. św. Mikołaja w Lądku zwraca uwagę przepiękny krzyż procesyjny.
Rzeźba przedstawiająca dramatyczny moment śmierci Chrystusa powstała ponad 500 lat temu. Nieznany nam artysta skupił się na szczegółach ciała Ukrzyżowanego. Ręce dźwigające ciężar ciała są mocno naciągnięte: szczegółowo przedstawiono mięśnie i ścięgna. Być może właśnie w ten sposób, odwołując się do wyobraźni wiernych, artysta chciał podkreślić cierpienia Chrystusa? W rzeźbie wyraził też własne emocje, poświęcając się detalicznej pracy dłutem w drewnie.
Postać Chrystusa, wydobyta niedawno z zapomnienia, jest dziś częścią krzyża procesyjnego, który towarzyszy mieszkańcom Lądka podczas wielu uroczystości, na przykład prowadzony na czele procesji rezurekcyjnej i Bożego Ciała.
Skrót liter INRI umieszczony na krzyżu mówi: Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum – Jezus Nazarejczyk Król Żydów.
Tunikę Chrystusa (tzw. perizonium) w różnych epokach prezentowano w odmienny sposób. W okresie średniowiecza była bardzo krótka, drapowana, z węzłem umieszczonym na boku.
Bliźniaczy zestaw
Na przęśle łączącym prezbiterium z nawą umieszczone zostały bliźniaczo podobne do siebie zabytki – ambona oraz chrzcielnica. Powstałe w 2 połowie XVIII wieku, prezentują styl rokokowy i ozdobione są delikatnymi rocaillami (delikatny ornament naśladujący muszlę lub florę morską) z niebieską marmoryzacją (rodzaj malarstwa na drewnie, forma delikatnych żyłkowań, imitujący marmur, nadający szlachetność).
Oba obiekty ozdobione zostały zapleckiem zwieńczonym lambrekinem (ozdobnie upiętą kotarą drewnianą pokrytą srebrem). Nad nimi umieszczono rzeźby: Jana Chrzciciela na chrzcielnicy i Chrystusa błogosławiącego na ambonie, zaś obie czasze zabytków zamknięto przepięknym srebrnym kiściem winogronowym. Na szczególną uwagę zasługuje chrzcielnica, wyróżniająca się opuszczaną czaszą, w której umieszczona została misa z wodą święconą. Jest to niezmiernie rzadko spotykane rozwiązanie. W swojej formie powtarza kształt ambony, dopiero podczas uroczystości chrztu ujawnione zostaje przeznaczenie obiektu.
Legenda o św. Mikołaju
Jednym z najczęściej występujących patronów świątyń jest św. Mikołaj, jego wizerunek odnajdujemy także na feretronie (przenośny, obustronnie malowany obraz religijny w ozdobnej ramie, noszony podczas procesji) z Lądka. Najstarsze zapiski o św. Mikołaju dowodzą, iż żył on na przełomie III i IV wieku i był biskupem z Miry. Wsławił się cudami oraz pomocą biednym i potrzebującym. Jego rodzicami byli ludzie szlachetni, bogaci i pobożni. Dorastając, wyrzekł się kobiet, rozrywek, polityki i handlu i poświęcił się pobożności.
Św. Mikołaj uznawany jest za świętego, który udziela wspomożenia w każdej potrzebie – stąd tak wiele kościołów pod jego wezwaniem.
Po śmierci rodziców Mikołaj rozdał cały majątek. Stawał w obronie pokrzywdzonych, wspomagał biednych. Przedstawiany jest z trzema kulkami, co można wiązać z legendą o trzech córkach sąsiada. Został on za chciwość ukarany przez Boga pozbawieniem majątku, w związku z tym nie miał posagu dla córek. Chciał sprzedać je do domu publicznego. Wówczas Mikołaj postanowił uratować dziewczyny i wrzucał przez okno ich domu sakiewki z pieniędzmi. Dzięki temu dwie z nich szczęśliwie zostały wydane za mąż. Dopiero gdy sąsiad pozostał sam z trzecią córką, postanowił się dowiedzieć, kto jest taki hojny. Odkrywszy prawdę, zawstydzony podziękował Mikołajowi.
Confessio znaczy ‘wyznaję’
Kolejny element wyposażenia nie jest kojarzony z dziełem sztuki. Konfesjonał (z łaciny confessio – ‘wyznaję’) to przedmiot przeznaczony do prywatnej spowiedzi. Jest on niemym świadkiem wyznań, jakich dokonuje człowiek przed Bogiem; jest uczestnikiem jego pokory, przyznania się do winy, potrzeby odpuszczenia grzechów i nadziei. Forma, w której kapłan słucha wiernego, ma zapewnić anonimowość wyznającemu przewinienia. Człowiek decydujący się na spowiedź ma mieć pewność, że jego złe uczynki nie wydostaną się poza drewniany konfesjonał, przez który powierzył swoją słabość Bogu, mając nadzieję na odpuszczenie grzechów.
