Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Wizerunek patronki kościoła, św. Katarzyny, znajduje się w ołtarzu bocznym. Święta urodziła się w Aleksandrii w III wieku i pochodziła z zamożnego rodu. Słynęła z urody i inteligencji, była również gruntownie wykształcona. Jako chrześcijanka złożyła śluby czystości. Podczas prześladowań chrześcijan została pojmana i przymuszona do złożenia ofiary bożkom. Gdy odmówiła, cesarz zarządził dysputę religijną między Katarzyną a pięćdziesięcioma mędrcami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając słuszność wiary chrześcijańskiej i doprowadziła wielu z nich do nawrócenia. Cesarz, rozgniewany obrotem sprawy, skazał ją na tortury, m.in. miażdżenie kołem, które stało się jej atrybutem. Zginęła ścięta mieczem, mając 18 lat.

Jest niewiele obiektów w kościele, które wraz z rozwojem techniki tracą na znaczeniu, a we współczesnych kościołach w ogóle są pomijane – takim elementem wyposażenia jest ambona (z łaciny ambo – ‘wzniesienie’). Służyła ona głoszeniu Słowa Bożego i wygłaszaniu kazań. Umieszczano ją na filarze bądź na ścianie tęczowej, w miejscu pomiędzy sacrum (prezbiterium) a profanum (nawą) na znacznej wysokości – tak, aby głos kapłana docierał do najdalszych zakątków świątyni. Ksiądz na ambonie wygłaszał kazanie w językach ojczystych, poddawał interpretacji pismo i tłumaczył je dla ludu (językiem oficjalnym odprawiania mszy św. była łacina). Ambona w kościele parafialnym w Cieninie Kościelnym jest wyjątkowa pod względem swojej formy. Prowadzą do niej drzwi wykute w ścianie tęczowej. W jej wnętrzu ukryte są schody wiodące na podwyższenie.

Zgodnie ze słowami św. Augustyna „Kto śpiewa, modli się dwa razy”, dopełnieniem Słowa Bożego głoszonego z ambony jest śpiew liturgiczny, w którym uczestniczą wszyscy wierni. Organy, prospekt organowy oraz empora muzyczna są niezbędnym wyposażeniem kościoła. Znajdują się one po przeciwnej stronie ołtarza głównego, dzięki czemu głos z organów „unosi się” ponad głowami wiernych, wypełnia całą przestrzeń i dopełnia obrzędów. Organy tworzą atmosferę podniosłą i uroczystą, podkreślają misterium celebrowanej mszy świętej.

Zabytkiem mało znanym – bo niewidocznym dla wiernych uczestniczących w liturgii mszy świętej – jest kredencja zakrystyjna. Ta z Cienina wykonana została na początku XX wieku w stylu eklektycznym i prezentuje mistrzowski warsztat meblarski. Przechowuje się w niej naczynia liturgiczne, pisma, obrusy oraz inne przedmioty używane podczas liturgii. Pomimo że mebel pełni funkcję czysto użytkową, niepozbawiony jest finezji i walorów estetycznych. Zaokrąglone naroża, faliste linie, precyzyjnie wykute zamki do kluczy oraz wykończenie na połysk udowadniają, że nawet przedmioty niewystawiane na widok publiczny również były pięknie i starannie wykonane.